Jak odzyskać szczęście po mobbingu? 5 naukowych kroków

Jak znaleźć szczęście po mobbingu, trudnych doświadczeniach zawodowych i nie tylko?

„Kiedy ostatnio czułaś się naprawdę szczęśliwa?" – to pytanie, które zadaję wielu kobietom przychodzącym do mnie po doświadczeniu mobbingu lub pracy w toksycznym środowisku. Często spotykam się z milczeniem, wzruszeniem ramion lub odpowiedzią: „Nie pamiętam".

Doskonale rozumiem tę ciszę. Pytam o to, bo sama kiedyś na to pytanie odpowiedziałabym dokładnie w ten sam sposób. Wiem, jak to jest zapomnieć, czym jest prawdziwa radość.

Współczesna psychologia definiuje szczęście nie jako chwilową euforię czy życie bez problemów, ale jako trwały stan dobrostanu psychicznego, charakteryzujący się poczuciem sensu, satysfakcji życiowej i zdolnością do doświadczania pozytywnych emocji. To definicja, która może wydawać się abstrakcyjna, dopóki nie stracimy tego, co opisuje.

Kobiety, które doświadczyły mobbingu lub pracowały w toksycznych środowiskach, często gubią nie tylko radość z codziennych chwil, ale całą umiejętność jej odczuwania. Przewlekły stres, ciągła czujność i stopniowa utrata poczucia własnej wartości tworzą bariery, które blokują naturalną zdolność do szczęścia.

Dlaczego tak się dzieje? Nasze mózgi, ewoluując przez tysiące lat, nauczyły się traktować zagrożenie jako priorytet. Gdy znajdujemy się w chronicznym stresie – a toksyczne środowisko pracy dokładnie to oferuje – system nerwowy przechodzi w tryb przetrwania. W tym stanie szczęście staje się luksusem, na który mózg nie może sobie pozwolić.

Ale czy oznacza to, że szczęście po takich doświadczeniach jest nieosiągalne? Absolutnie nie.

W tym artykule przedstawię Ci rzetelne, oparte na badaniach naukowych wskazówki, które pomogą Ci zrozumieć, jak odbudować swoją zdolność do szczęścia. Nie będą to powierzchowne porady w stylu „myśl pozytywnie" czy „ciesz się małymi rzeczami". Zamiast tego poznasz konkretne mechanizmy psychologiczne, praktyczne narzędzia i sprawdzone metody, które pomogły już tysiącom kobiet odnaleźć drogę powrotną do siebie.

Szczęście po traumie nie jest przypadkowym darem losu – to umiejętność, którą można odbudować, krok po kroku, z pomocą nauki i odpowiednich narzędzi.

1.Kiedy praca zabija radość: Jak trauma przeprogramowuje Twój mózg

Kiedy praca zabija radość życia

Mobbing i toksyczne środowiska pracy nie są po prostu "trudnymi doświadczeniami", które można szybko przezwyciężyć pozytywnym myśleniem. To systematyczne narażanie na przewlekły stres, który pozostawia głębokie ślady w naszym układzie nerwowym i psychice.

Badania przeprowadzone przez zespół Nielsen i współpracowników wykazują, że osoby doświadczające mobbingu w miejscu pracy wykazują znaczący spadek wszystkich wskaźników dobrostanu psychicznego. Co więcej, badania McCormack i zespołu potwierdza, że skutki te utrzymują się długo po zakończeniu ekspozycji na toksyczne zachowania – średnio od 6 miesięcy do nawet 2 lat.

Centralny Instytut Ochrony Pracy przedstawia, że nawet 76% osób, które doświadczyły mobbingu, spełnia kryteria syndromu stresu pourazowego (PTSD), a 80% zgłasza przewlekły spadek jakości życia i zdolności do pracy. Spójrz na te liczby. To nie są tylko statystyki. Za każdą z nich stoi historia kobiety, być może takiej jak Ty. To naukowe potwierdzenie, że Twoje cierpienie jest realne i ma swoją nazwę.

Ciało pamięta: psychosomatyczne konsekwencje traumy zawodowej

Twoje ciało reaguje na chroniczny stres w miejscu pracy jak na zagrożenie życia. System nerwowy, ewoluując przez tysiące lat, nie potrafi rozróżnić fizycznego niebezpieczeństwa od psychologicznej agresji w biurze. Rezultat? Organizm pozostaje w ciągłej gotowości bojowej.

Najczęstsze objawy psychosomatyczne po mobbingu to:

Zaburzenia snu – trudności z zasypianiem, nocne przebudzenia. Badania wskazują, że 78% osób po mobbingu cierpi na przewlekłą bezsenność
Chroniczny lęk – niepokój przed wyjściem do pracy, ataki paniki, stały stan napięcia
Spadek energii – przewlekłe zmęczenie, które nie ustępuje po odpoczynku
Problemy z koncentracją – trudności w podejmowaniu decyzji, zapominanie, "mgła w głowie"
Zaburzenia trawienia – ból brzucha, nudności, zespół jelita drażliwego
Napięcia mięśniowe – bóle głowy, karku, pleców

Ale najgłębsze rany pozostawia utrata poczucia własnej wartości. Systematyczne podważanie kompetencji, izolowanie od zespołu czy publiczne krytykowanie prowadzą do internalizacji negatywnych przekonań o sobie. Kobieta, która jeszcze rok temu była pewną siebie profesjonalistką, zaczyna wątpić we wszystkie swoje decyzje i umiejętności.

Długofalowe konsekwencje: jak trauma zawodowa wpływa na całe życie

Skutki mobbingu nie ograniczają się do miejsca pracy. To doświadczenie zmienia sposób, w jaki postrzegamy siebie, innych ludzi i przyszłość – trzy podstawowe filary psychicznego dobrostanu.

Wpływ na relacje osobiste:

Przewlekły stres powoduje, że stajemy się nadmiernie czujne na oznaki odrzucenia czy krytyki. Kobieta po mobbingu często wycofuje się z relacji społecznych, bojąc się kolejnego zranienia. Badania pokazują, że 60% osób po traumie zawodowej doświadcza pogorszenia jakości relacji partnerskich, a 40% całkowicie rezygnuje z nawiązywania nowych znajomości.

Utrata wiary w przyszłość:

Mobbing niszczy poczucie sprawczości – przekonanie, że nasze działania mogą wpływać na rzeczywistość. Gdy przez miesiące czy lata nasze próby poprawy sytuacji kończyły się niepowodzeniem, mózg uczy się bezradności. Ten mechanizm, opisany przez Seligmana jako "wyuczona bezradność", sprawia, że nawet po opuszczeniu toksycznego miejsca pracy trudno nam uwierzyć w możliwość zmiany.

Chroniczny tryb przetrwania:

Być może najpoważniejszą konsekwencją jest utknięcie w neurobiologicznym trybie przetrwania. System nerwowy, przyzwyczajony do ciągłego zagrożenia, nie potrafi się "wyłączyć". W tym stanie mózg traktuje planowanie przyszłości, budowanie relacji czy po prostu odczuwanie radości jako zbędny luksus. Koncentruje się wyłącznie na unikaniu kolejnego bólu.

To właśnie dlatego po traumie zawodowej tak trudno odzyskać zdolność do szczęścia. To nie kwestia słabej woli czy "nieumiejętności radzenia sobie". To naturalna, neurobiologiczna reakcja na przewlekły stres, która wymaga czasu i odpowiednich narzędzi do uzdrowienia.

Sekcja 2: Szczęście to nie euforia, to umiejętność.

Demitologizacja szczęścia

Po latach pracy z kobietami po traumie zawodowej zauważyłam jeden wspólny wzorzec: większość z nas ma całkowicie nieprawdziwe wyobrażenie o tym, czym jest szczęście. Media, kultura popularna i nawet niektóre nurty psychologii przez lata wmówiły nam, że szczęście to ciągły stan euforii, życie bez problemów czy permanentny uśmiech na twarzy.

To fundamentalny błąd, który uniemożliwia odbudowę dobrostanu.

World Values Survey, największe międzynarodowe badanie wartości i postaw, realizowane od 1981 roku w ponad 100 krajach, dostarcza nam klarownej definicji: szczęście to subiektywny stan dobrostanu, charakteryzujący się ogólną satysfakcją z życia, poczuciem sensu i zdolnością do odczuwania pozytywnych emocji – nawet w obliczu trudności.

Psychologia pozytywna idzie jeszcze dalej. Szczęście to nie emocja, ale sposób funkcjonowania. To zdolność do:

Znajdowania sensu w codziennych doświadczeniach
Budowania i utrzymywania relacji
Rozwijania swoich mocnych stron
Radzenia sobie z przeciwnościami przy zachowaniu nadziei

Chwilowe vs. trwałe: dwa oblicza szczęścia

Mózg rozróżnia dwa rodzaje dobrostanu:

1. Szczęście hedonistyczne – chwilowe przyjemne emocje, dobre samopoczucie "tu i teraz". To radość z kubka dobrej kawy, uśmiech po komplementie, satysfakcja z ukończonego zadania.

2. Szczęście eudajmonistyczne – głębsze poczucie sensu, spełnienia i zgodności z własnymi wartościami. To spokój płynący z życia w zgodzie ze sobą, nawet gdy nie wszystko układa się idealnie.

Zrozumienie tej różnicy ma kluczowe znaczenie. Trauma zawodowa często odbiera nam dostęp do obu rodzajów szczęścia, ale odbudowa zaczyna się od eudajmonistycznego poziomu – od odnalezienia sensu i kierunku, niezależnie od aktualnego stanu emocjonalnego.

Dlaczego?

Ponieważ sens i wartości są stabilne, podczas gdy emocje – z natury – są zmienne. Gdy oprzemy odbudowę na chwilowych przyjemnościach, pierwsza trudność może nas z powrotem zepchnąć w otchłań.

Anatomia szczęścia: co naprawdę na nie wpływa?

Okazuje się, że tylko 10% naszego dobrostanu zależy od zewnętrznych okoliczności (pieniądze, status, warunki mieszkaniowe), podczas gdy aż 40% kontrolujemy poprzez świadome wybory i praktyki. Aż 40 procent!

To więcej niż większość z nas przypuszcza. To nie jest pusta obietnica, to naukowa mapa pokazująca, gdzie leży Twoja prawdziwa siła.

Czynniki wewnętrzne (40% wpływu na szczęście):

Rezyliencja – zdolność do "odbijania się" po porażkach, traktowania ich jako lekcji, nie wyroków
Wdzięczność – umiejętność dostrzegania i doceniania tego, co mamy
Nadzieja – wiara w możliwość pozytywnej przyszłości i własną sprawczość
Mindfulness – zdolność do świadomego przeżywania teraźniejszości
Samoakceptacja – przyjęcie siebie z wadami i zaletami

Czynniki zewnętrzne (50% wpływu - połowa genetyczna, połowa środowiskowa):

Jakość relacji – głębsze więzi z rodziną, przyjaciółmi, partnerem życiowym
Zdrowie fizyczne – nie idealne, ale wystarczające do codziennego funkcjonowania
Poczucie bezpieczeństwa – stabilność finansowa i emocjonalna
Możliwość rozwoju – uczenie się, wyzwania dostosowane do możliwości

Wdzięczność jako lek na traumę

Szczególną uwagę warto poświęcić wdzięczności – to jedna z najlepiej przebadanych praktyk zwiększających dobrostan.

W 2003 roku, przeprowadzono badanie na grupie 600 osób, które wykazało rewolucyjne rezultaty. Uczestnicy, którzy przez 10 tygodni prowadzili dziennik wdzięczności (notowali 3-5 rzeczy, za które są wdzięczni), w porównaniu do grupy kontrolnej:

25% zwiększyli ogólną satysfakcję życiową
Poprawili jakość snu o 15% (mniej czasu zasypiania, głębszy sen)
Zwiększyli poziom energii o 19%
Częściej angażowali się w aktywność fizyczną (1,5 godziny więcej tygodniowo)
Wykazali większą skłonność do pomagania innym (60% częściej oferowali wsparcie)

Co najważniejsze – efekty utrzymywały się 6 miesięcy po zakończeniu badania. To oznacza, że regularna praktyka wdzięczności tworzy trwałe zmiany w sposobie funkcjonowania mózgu.

Neurobiologia nadziei

Badania z użyciem rezonansu magnetycznego pokazują, że praktykowanie wdzięczności i nadziei fizycznie zmienia strukturę mózgu. Wzmacnia się przednia kora mózgowa (odpowiedzialna za planowanie i podejmowanie decyzji) oraz zmniejsza aktywność ciała migdałowatego (centrum lęku).

To nie jest "pozytywne myślenie" czy "uspokajanie się". To konkretna, mierzalna neuroplastyczność – zdolność mózgu do tworzenia nowych połączeń neuronalnych.

Dla kobiety po mobbingu oznacza to jedno: szczęście nie jest luksusem, na który kiedyś może sobie pozwolić. To neurobiologiczna konieczność, bez której mózg nie może się wygoić z traumy.

Zrozumienie mechanizmów szczęścia to pierwszy krok do jego odbudowy. W następnej sekcji pokażę, jak tę wiedzę przekuć w konkretne, codzienne praktyki.

Sekcja 3: Jak odbudować swoje szczęście w pięciu krokach?

Krok 1: Zatrzymanie i autorefleksja - rozpoznanie własnego wzorca szczęścia

Zanim zaczniesz budować nowe, musisz zrozumieć, co szczęście oznaczało dla Ciebie przed traumą. Mobbing często sprawia, że zapominamy, kim byłyśmy, zanim ktoś zaczął nam mówić, że nie jesteśmy wystarczające.

Ćwiczenie diagnostyczne: Zastanów się nad trzema pytaniami:

Po czym poznawałaś, że jesteś szczęśliwa, zanim doświadczyłaś mobbingu?
Które momenty w ciągu ostatniego miesiąca przypominały Ci, choć przez chwilę, tamto uczucie?
Co sprawiało, że czułaś się sobą - bez konieczności udawania czy dostosowywania się?

To nie jest nostalgiczne powracanie do przeszłości. To archeologia Twojej autentycznej tożsamości, którą trauma przysypała, ale nie zniszczyła. Badania neurologiczne pokazują, że nasze podstawowe wzorce radości i satysfakcji pozostają zapisane w pamięci długotrwałej, nawet gdy dostęp do nich zostaje czasowo zablokowany.

Krok 2: Praca z podświadomością i hipnoterapia - przeprogramowanie limitujących przekonań

95% naszych decyzji i reakcji emocjonalnych steruje podświadomość. To tam zapisane są przekonania w stylu "nie jestem wystarczająco dobra", "nie zasługuję na szacunek" czy "zawsze coś pójdzie nie tak". Świadoma praca nad poczuciem własnej wartości, choć ważna, nie sięga na wystarczającą głębokość.

Naukowe podstawy hipnoterapii:

Obszerny przegląd badań (Valentine, Milling i in. 2019) wykazał, że hipnoterapia pozwala redukować lęk u 79% osób poddanych terapii. W przypadku depresji systematyczne sesje hipnoterapii są skutecznym wsparciem procesu leczenia – i to zgodnie z analizami American Psychological Association (2024).

Dlaczego hipnoterapia działa skuteczniej?

Stan hipnotyczny (a właściwie głębokiej relaksacji i skupienia) umożliwia bezpośredni dostęp do podświadomych wzorców myślowych. W tym stanie mózg wykazuje zwiększoną neuroplastyczność - zdolność do tworzenia nowych połączeń neuronalnych i "przepisywania" limitujących przekonań.

Mechanizm działania:

Podczas sesji hipnoterapii aktywność fal beta (związanych z analitycznym myśleniem i wewnętrzną krytyką) maleje, a wzrasta aktywność fal alfa i theta (odpowiedzialnych za kreatywność i dostęp do nieświadomych zasobów). To pozwala na:

Identyfikację źródeł negatywnych przekonań
Przepracowanie traumatycznych doświadczeń bez re-traumatyzacji
Instalowanie nowych, wspierających wzorców myślowych
Wzmocnienie naturalnych mechanizmów radzenia sobie ze stresem

Krok 3: Praktyka wdzięczności i uważności - codzienne treningi neuroplastyczności

Jak już wspomniałam o skuteczności praktyki wdzięczności. Ale kluczem jest systematyczność i to jak to robimy.

Jak zatem?

Częstotliwość: 3 razy w tygodniu
Format: pisanie odręczne (aktywuje inne obszary mózgu niż pisanie na klawiaturze)
Zawartość: 3-5 konkretnych doświadczeń, za które jesteś wdzięczna
Głębokość: nie tylko "za piękną pogodę", ale za konkretne osoby, sytuacje, własne działania

Praktyka uważności dla traumy: Klasyczne techniki mindfulness mogą być trudne dla osób po mobbingu - skupianie uwagi na oddechu czy ciele może wywoływać niepokój. Skuteczniejsza jest uważność zewnętrzna:

Skupienie na dźwiękach otoczenia przez 5 minut dziennie
Świadome obserwowanie natury (nawet z okna)
Uważne słuchanie muzyki lub podcastów

Te praktyki stopniowo przywracają zdolność do przebywania w teraźniejszości bez lęku.

Krok 4: Odbudowa relacji społecznych - strategiczne budowanie sieci wsparcia

Badanie Harvard Study of Adult Development, trwające od 1938 roku, dostarcza jednoznacznego wniosku: jakość relacji to najsilniejsza zapowiedź szczęścia i zdrowia psychicznego. Ale po mobbingu zaufanie do ludzi bywa głęboko nadszarpnięte.

Etap 1: Relacje "bezpieczne" Rozpocznij od osób, które nie mogą Cię skrzywdzić zawodowo - dalsza rodzina, znajomi spoza pracy, grupy wsparcia online. To trening zaufania w kontrolowanych warunkach.

Etap 2: Relacje "użyteczne" Poszukaj kontaktów z profesjonalistami (terapeuci, coache, hipnoterapeuci). To relacje, w których otrzymujesz wsparcie, nie dając niczego w zamian - bezpieczne dla odbudowy poczucia własnej wartości.

Etap 3: Relacje "wzajemne" Dopiero po odbudowaniu podstawowego zaufania możesz inwestować w relacje wymagające wzajemności - przyjaźnie, związki romantyczne, nowe kontakty zawodowe.

Pozytywne interakcje społeczne stymulują produkcję oksytocyny - hormonu zaufania i przywiązania. U osób po mobbingu poziom oksytocyny jest często obniżony, co utrudnia odczuwanie bliskości. Regularne, bezpieczne kontakty społeczne stopniowo przywracają naturalną produkcję tego hormonu.

Krok 5: Cele dostosowane do własnych wartości - życie autentyczne vs. performatywne

World Values Survey wykazuje, że osoby żyjące zgodnie z własnymi wartościami (a nie oczekiwaniami społecznymi czy rodzinnymi) wykazują 3-krotnie wyższe poziomy satysfakcji życiowej. A po mobbingu to szczególnie istotne, bo trauma często powstaje właśnie z próby sprostania cudzym standardom.

Jak rozróżnić wartości autentyczne od narzuconych:

Lista wartości kandydujących: Zapisz 20 rzeczy, które uważasz za ważne w życiu
Test pochodzenia: Przy każdej wartości zadaj pytanie: "Skąd wiem, że to jest ważne? Kto mi to powiedział?"
Test emocjonalny: Które wartości wywołują radość przy samym myśleniu o nich, a które poczucie obowiązku?
Test konsekwencji: Które wartości jesteś gotowa realizować nawet za cenę dezaprobaty innych?

Wartości autentyczne pochodzą z głębokiej potrzeby, wywołują energię i motywację, realizujesz je mimo trudności.

Wartości narzucone pochodzą z oczekiwań innych, wywołują poczucie obowiązku, realizujesz je dla uznania.

Integracja: kiedy praktyki stają się życiem

Każdy z tych kroków wspiera pozostałe. Autorefleksja dostarcza kompasu, hipnoterapia usuwa blokady, praktyki codzienne tworzą nowe nawyki, relacje dają wsparcie, a autentyczne wartości nadają kierunek.

Sekcja 4: Od trudnych początków do trwałej zmiany

Realność procesu: nie wszystko jest łatwe

Uczciwie mówiąc, droga do odzyskania szczęścia po mobbingu nie jest ani prosta ani jednokierunkowa. Oto czego można się spodziewać:

Pierwsze 2-3 tygodnie: Często pogorszenie przed poprawą. Gdy system nerwowy zaczyna się "odmrażać", mogą wrócić emocje, które były zablokowane. To normalne.

Miesiące 2-3: Okresy postępu przeplatane z "nawrotami" starych wzorców. Mózg testuje, czy nowe sposoby myślenia są bezpieczne.

Miesiące 4-6: Stabilizacja. Nowe wzorce stają się naturalne, ale wymagają świadomej pielęgnacji.

Po 6 miesiącach: Transformacja staje się częścią tożsamości. Szczęście przestaje być celem, a staje się sposobem życia.

Kluczowe jest zrozumienie, że nawroty nie oznaczają porażki. To naturalny element procesu neuroplastyczności - mózg potrzebuje czasu, żeby nowe połączenia neuronalne stały się silniejsze od starych.

Dlaczego hipnoterapia działa tam, gdzie inne metody zawodzą?

Obserwowałam różne podejścia do traumy po mobbingu mogę wskazać kilka unikalnych zalet pracy z podświadomością:

Bezpośredni dostęp do źródła - Nie musisz analizować latami, skąd wzięły się twoje przekonania. W stanie hipnotycznym możesz je po prostu zmienić.
Praca bez re-traumatyzacji - Nie musisz ponownie przeżywać bolesnych wspomnień. Pracujemy z obecnym stanem, nie z przeszłością.
Wykorzystanie naturalnych zasobów - Hipnoterapia wzmacnia mechanizmy, które już masz, zamiast narzucać obce strategie.
Holistyczność - Wpływa jednocześnie na ciało, emocje, myśli i zachowania, nie tylko na jeden aspekt problemu.

To praca z najgłębszymi warstwami psychiki, która przynosi trwałe rezultaty właśnie dlatego, że sięga do fundamentów.

Szczęście po mobbingu nie jest mitem

Po przeczytaniu tego artykułu masz już wiedzę, która jeszcze kilka lat temu była dostępna jedynie w laboratoriach neurobiologii i gabinetach specjalistów. Pozwól, że podsumuję najważniejsze lekcje:

Czego nauczyłaś się o szczęściu po traumie zawodowej?

Trauma zawodowa to neurobiologiczna rzeczywistość, nie słabość charakteru. Badania Nielsen i Mikkelsen pokazują jednoznacznie: mobbing wywołuje mierzalne zmiany w mózgu i ciele, które wymagają czasu i odpowiednich narzędzi do uzdrowienia.

Szczęście to nie stan, ale umiejętność - zgodnie z World Values Survey i psychologią pozytywną. Można ją odbudować, nawet po najcięższych doświadczeniach.

40% Twojego dobrostanu kontrolujesz poprzez codzienne wybory i praktyki. To dużo więcej, niż większość ludzi sobie uświadamia.

Praktyka wdzięczności działa - badania Emmons i McCullough dostarczają twardych dowodów na 25% wzrost satysfakcji życiowej już po 10 tygodniach.

Twoja podświadomość steruje 95% reakcji - dlatego świadome próby "myślenia pozytywnie" często zawodzą, a hipnoterapia przynosi trwałe efekty.

Twoja droga do odbudowy szczęścia

Pamiętaj o 5 krokach, które opisałam:

Autorefleksja - odnalezienie siebie sprzed traumy
Praca z podświadomością - usunięcie neurobiologicznych blokad
Codzienne praktyki - wdzięczność i uważność jako treningi mózgu
Odbudowa relacji - etapowe przywracanie zaufania do ludzi
Życie zgodnie z własnymi wartościami - nie cudzymi oczekiwaniami

Nie jesteś skazana na życie w cieniu traumy

Najważniejsza lekcja z mojej wieloletniej pracy z kobietami po mobbingu brzmi: trauma nie definiuje Twojej przyszłości. Może być bolesnym rozdziałem, ale nie musi być końcem książki.

Szczęście po traumatycznym środowisku pracy nie tylko jest możliwe - często bywa głębsze i bardziej autentyczne niż to, które znałaś wcześniej.

Dlaczego?

Bo zostało odbudowane świadomie, na fundamencie prawdziwej wiedzy o sobie, a nie przypadkowych okoliczności.

Następny krok należy do Ciebie

Jeśli czytając ten artykuł poczułaś, że rzeczywiście można żyć inaczej - to znaczy, że Twoja podświadomość jest gotowa na zmianę.

Nie musisz już funkcjonować w trybie przetrwania. Nie musisz czekać, aż "samo przejdzie".

Twój mózg ma w sobie wszystkie zasoby potrzebne do uzdrowienia - czasem potrzebuje tylko przewodnika, który pokaże mu drogę.

Bezpłatna konsultacja

Z serdecznością

Magda Wojcieszuk

Może Cię zainteresować:

Jak wygląda życie po zmianie? Moja droga przez wypalenie zawodowe do transformacji osobistej

Czy Twoje przekonania wpływają na Twój sukces?

Nielsen, M.B., Mikkelsen, E.G. et al. (2020). "Workplace bullying and subsequent health problems." Scandinavian Journal of Work and Environmental Health, 46(4), 357-370.
Emmons, R.A., McCullough, M.E. (2003). "Counting blessings versus burdens: An experimental investigation of gratitude and subjective well-being in daily life." Journal of Personality and Social Psychology, 84(2), 377-389.
L.S.Milling,K.E.Valentine &… /2019/– A Meta-Analysis of Hypnotic Interventions for Depression Symptoms: High Hopes for Hypnosis ? American Journal of Clinical Hypnosis,Jan;61/3/,227-243.
World Values Survey (2020). "Values, happiness and life satisfaction." WVS Database, www.worldvaluessurvey.org
Centralny Instytut Ochrony Pracy (2023). "Raport o mobbingu w polskich przedsiębiorstwach."

Jak znaleźć szczęście po…